APRENDIENDO A VIVIR

SOMOS LO QUE COMEMOS Y LO QUE PENSAMOS: Nuestra salud mental depende en buena medida de nuestro sistema de creencias y de nuestra alimentación.
Este blog quiere ser un punto de encuentro para las personas que buscan una explicación, para los que no comprenden; aquellos y aquellas que buscan con una actitud libre y abierta respuestas...
...quiere ser una herramienta a favor de la tolerancia, la justicia y la libertad...
...un instrumento para tomar el control...
...una ayuda para conocerse mejor, comprender la existencia humana, nuestras necesidades y apegos...
...en definitiva una herramienta para llenar nuestro vacio interior y recuperar la confianza...

martes, 29 de abril de 2014

INCONSCIENTE COLECTIVO (II): O SANGUE REAL E A EXCUSA DO SANTO GRIAL

"Estamos tan encerrados por cosas que nos empujan y oprimen que nunca tenemos una oportunidad en medio de todas estas cosas, "dadas",  de preguntarnos por quien nos son "dadas"... Carl G. Jung 

No ano 1096 os musulmáns dominan Oriente medio e os territorios comprendidos desde Persia a España. O Papa Urbano II, enfraquecidas as súas arcas, chama á guerra santa para engordalas co pretexto de liberar a Xerusalem que era a cidade sacra da cristiandade.

Tres anos máis tarde, en xullo de 1099, os cruzados toman a cidade cun baño de sangue de proporcións escandalosas, asasinando a todos os seus habitantes. Raimundo de Aguilers nunha das súas crónicas dicía: "...os homes cabalgaban co sangue ata as bridas e as coxas..., de feito, Deus xa predecira que este lugar se enchería co sangue dos descreídos xa que sufrira desde había moito tempo as súas blasfemias...".

No ano 1118, elexido lider Balduino II, recibe unha oferta do cabaleiro cruzado Hugo de Payns para formar a Orde dos Templarios ("guerreiros de Deus") coa excusa de defender os camiños da fé e a cidade santa. Son monxes e fan votos de pobreza, obediencia e castidade, pero non teñen reparos en pasar a cuchillo aos musulmans. As "forzas especiais de Cristo..." rezan mentres asasinan. A tapadeira era protexer aos peregrinos que ían a terra santa, pero a súa verdadeira función eran as riquezas que se acochaban no templo de Salomón: O Santo Grial. 

O Papa Inocencio lles outorgará a inmunidade ante as leis, normas e impostos en todas as nacións. Só eles podían cobrar intereses xa que era considerado usura e pecado, polo que non tardaron en facérense cunha inmensa fortuna que utilizaron para financiar grandes monumentos e influir sobre Papas e Reis. 

Logo de expoliar sen límites Oriente, no ano 1290 foron expulsados de terra santa e deixan de ser necesarios. Momento que Felipe o Fermoso, asfixiado polas débedas de guerra, xunto con outros "nobres" poderes, deciden aproveitar para desfacerse deles, das débedas contraídas e facérense coas súas riquezas. Encadeados son acusados de herexía e logo de seren torturados até a extenuación, deciden confesar a súa adoración a Baphomet. 

miércoles, 9 de abril de 2014

MEMORIA E IDENTIDADE

"Mandó mi madre por uno de esos bollos, cortos y abultados, que se llaman magdalenas, y muy pronto, abrumado por el triste día que había pasado...me llevé a los labios una cucharada de té en el que había echado un trozo de magdalena. En el mismo instante que aquel trago tocó mi paladar, me estremecí, fija mi atención en algo extraordinario que ocurría en mi interior." Marcel Proust: En busca del tiempo perdido


Para Hegel, o saber absoluto, meta do despliegue dialéctico do espíritu, se alcanza só a traveso da memoria. Como síntese máxica do mundo e da posible acción sobre el, se constitúe certa arte da memoria. Con Giordano Bruno a memoria logra saber como é o mundo percorrendo escenarios coa ollada. O principal interés de Bruno é reflexar as formas e as imaxes da naturaleza mediante vestixios e sombras no espello da mente. 

A Academia española define a memoria como "potencia del alma por la cual se retiene y se recuerda el pasado". Aprendizase, recordo e memoria están estreitamente unidos e con frencuencia se confunden. A memoria é a base da nosa personalidade, "somos o que facemos, o que dicimos e o que nos ocorre..." Posúe a orde, conexión e composición de todas as cousas; a relación entre o material e o espiritual, o superior e o inferior, e o ascenso e descenso do ser.

A memoria é a vía pola que o suxeito ascende das tembras á luz, da ignorancia ao coñecemento. Conxuga dous aspectos, lugar e imaxe. A mente é o reflexo da naturaleza e o espacio da mente ten a súa correspondencia no espacio real. O Universo non está nun lugar determinado, senón que todos os lugares son posibilidades do Universo.

Cada organismo nace cun caudal de memoria ancestral herdada de xeracións anteriores. Nacemos cunha memoria filética que nos permite analizar o contorno desde o primeiro momento; discernir olores, sabores, colores, obxectos en movemento, calor, frío, etc...

A emoción conectada aos coñecementos ten unha extraordinaria importancia porque a mente modifica intencionadamente a realidade percibida. O que aflora á nosa conciencia non é o mesmo que se gardou. O cerebro nos "engana" ao percibir a realidade e ao recordala.

Vemos o que a memoria nos fai ver. O ver é unha intención. Como diría Ortega: "El ver es un mirar". Recordar é ver, mirar de novo. A memoria lle dá continuidade á intimidade subxectiva aportándolle identidade ao suxeito. 

"CONTEMPLACIÓN" E REALIDADE

"Hay tantas realidades como puntos de vista." J. Ortega y Gasset


Newton pensaba que era posible predecir o futuro se se coñecera a posición e o momento de cada partícula no Universo. Sen embargo, para os físicos modernos iso non ten sentido. A realidade obxectiva non ten cabida nunha descripción fundamental do Universo, pero sí o ten a acción a distancia ou acausalidade. 

É a percepción a que cambia, non a realidade subxacente. Todo o Universo, pasado, presente e futuro está interconectado a traveso dunha malla de radiación electromagnética que o "ve" todo á vez. Se imaxinamos unha fendidura pola que poideramos explorar unha franxa limitada do tempo veriamos unha "danza" de partículas en interacción, de producción de pares, aniquilacións e outros sucesos complexos nun panorama cambiante. Sen embargo o que se está contemplando é algo que está fixo no espacio e no tempo.

Todo o que está considerado real está baseado na estatística de billóns de billóns de actos coa participación do observador. O universo enteiro é un circuito sobreexcitado e participativo. Os seres humanos como observadores, estamos dotados dos intrumentos necesarios para contemplar os sucesos do universo, incluido o seu principio. Os actos do observador producen unha realidade tanxible no Universo, non só no presente, senón tamén no pasado.

As partículas que unha vez estiveron ligadas por unha interacción continúan sendo partes dun único sistema e respostarán conxuntamente a interaccións posteriores. Todo o que vemos, tocamos e sentimos, está constituído por coleccións de partículas que estiveron implicadas en interaccións con outras partículas nun pasado remoto, o momento no que se constituiu o Universo e que é coñecido como Big Bang. 

Todos somos parte dun sistema único. Os átomos do corpo humano están formados por partículas que unha vez estiveron estreitamente ligadas ao lume cósmico e que estiveron próximas ou en interacción con outros corpos. Cada cousa está conectada con todo o Universo e só un tratamento holista do Universo resulta axeitado para explicar fenómenos como a consciencia.

Un aspecto da física cuántica ao que lle custa imporse no mundo da física é o feito de que implica a existencia de moitos mundos paralelos ao noso esencialmente separados no tempo da nosa realidade. Todas as alternativas son igualmente válidas como realidades superpostas ata que se fixa a ollada e se contempla. Coa observación se elixe a alternativa que se coñece como mundo real.