Nos anos oitenta, os mercados se liberalizaron e o sistema capitalista abrazou a maior parte do planeta. A globalización unificou ás clases capitalistas de todo o mundo. Isto supuxo unha revolución que resultou desgarradora. Nun ano, cincocentas sociedades transnacionais privadas controlan como mínimo o 52% do produto bruto mundial.
As multinacionais asumen o papel de señores feudais e son máis poderosas que calquera estado ou goberno. Controlan desde os fertilizantes e a auga até o petróleo e os cereais e o seu volume de negocio é superior á maior parte dos presupostos dos países do noso contorno. Perseguen reducir a capacidade de decisión das sociedades e os individuos para elexir o seu futuro. A democracia se prega ás decisións e aos intereses destas empresas.
¿Por qué os políticos non confesan que non poden ou non se atreven a facer nada? Que mentira se esconde detrás da democracia que pregonan se, despois de votar, a participación do pobo queda suprimida e en estado de indefensión xurídica. Dicía José Saramago que "os organismos mundiais que determinan a economía dos países non son democráticos (...) A democracia política só nos permite quitar un goberno e poñer outro... "
Só se pode participar se pagas; é dicir, se eres accionista dunha multinacional. É o único xeito de participar e cambiar o mundo. ¿Quen votou para que houbera guerra en Iraq, Siria, Afganistán, etc.? A condición para manterse no poder é obedecer e acatar as directrices do Banco Mundial, do FMI e da Organización Mundial do Comercio. Lula en Brasil acatou a débeda para non sufrir o seu ataque. Non queda lonxe o que sucediu en Arxentina e está moito máis preto o que sucediu en Grecia...
O neoliberalismo utiliza a estratexia do libre mercado para apropiarse de todo e de todos, incluso das nosas vontades. A acumulación de capital esixe que todo se transforme en mercancía. Eliminar as sociedades para transformalas nun mundo de individuos alleados en permanente competencia, "libre, pero non falseada", o que lle impide aos estados intervir. Só existe o mercado; o real é a economía.
Búscan a privatización do sistema público porque asegura miles de millóns en beneficios e utilizan as universidades como escolas superiores ao seu servizo, exercendo unha coacción constante sobre os países cuxa economía está hipotecada pola débeda externa. Non a débeda dos cidadáns; senón a dos gobernos corruptos que expolian os países. Mentres os gobernos se adiquen a pagar a débeda, non hai democracia, paz, nin futuro posible para o terceiro mundo. Os plans de axuste estructurais impostos, obrigando á privatización de multitude de servizos, provocan como resultado final o aumento da pobreza dunha grande parte da poboación.
¿Por qué non reaccionamos? Porque se fai lentamente, de acordo a un plan preestablecido. O Corralito arxentino, Bankia, os Paraísos fiscais, son consecuencia dun sistema homicida. Mentres outros toman as decisións, os anciáns falecen polo impacto das estafas. Só se nos permite empobrecer e morrer como ilustra un titular de El País: "El FMI pide bajar pensiones por el riesgo de que la gente viva más de lo esperado".
Hoxe se moven no planeta máis recursos desde o punto de vista especulativo que os que corresponden á rede de bens e servizos. A falta de controles beneficia que a especulación o emponzoñe todo ¿Estamos ante unha situación de verdadeiro crime organizado? Os Paraísos fiscais non teñen outra xustificación económica máis ca de darlle cobixo ao diñeiro do crime e da corrupción ¿Onde queda a xustiza social que tanto se pregona? Mentres en Europa, cuna da civilización, milleiros de refuxiados suplican axuda, fuxindo dos horrores da guerra, a poucos kilómetros de distancia nos paraísos fiscais de Mónaco, Andorra, Liechtestein, Luxemburgo e Suiza, permanece amoreado o capital acumulado por este tipo de transacións; é inmoral.
Compre protestar, pero hoxe, a voz do pobo está mediatizada polos medios de comunicación que obedecen ao seu amo, as multinacionais e o seu obxectivo é fabricar o esquecemento. A televisión vanaliza calquera asunto por moi grave que sexa; pero, por sorte, o neoliberalismo é homicida; pero tamén suicida e como diría Benedetti:
Compre protestar, pero hoxe, a voz do pobo está mediatizada polos medios de comunicación que obedecen ao seu amo, as multinacionais e o seu obxectivo é fabricar o esquecemento. A televisión vanaliza calquera asunto por moi grave que sexa; pero, por sorte, o neoliberalismo é homicida; pero tamén suicida e como diría Benedetti:
"Lento, pero viene
el futuro se acerca
despacio
pero viene
ya casi está llegando
con su mejor noticia
una estrella pobre todavía
lento
pero viene
el futuro real
el único que incentivamos
nosotros y el azar... "
No hay comentarios:
Publicar un comentario