VIVIR O AGORA COMO FERRAMENTA

"D'où venons nous? Que sommes nous? Ou alons nous?" Paul Gauguin

  Unha boa explicación, atendida e entendida resulta ser, por si soa, unha das mellores terapias.
  O Demiurgo nos agasalla coa mochiliña e nos empurra cara o outeiro da vida. Nacemos co pranto e será preciso chorar para demostrar que estamos vivos; son bágoas de ledicia pola vida. Calquera suceso deixa unha pegada imborrable na nosa memoria indicándonos que formamos parte do agora. Dicía Freud que, "cando nacemos, comenzamos a morrer... "; por iso é tan importante entender.
  Os grandes filósofos, con Heráclito á cabeza, alertan de que todo flúe; de que nada permanece; e nese fluir extraviamos o sendeiro; labouramos para mitigar a dor da memoria sumidos na incertidume; sen control. Coma paxaros engaiolados construímos castelos no aire que se van derrubando un tras outro coa conseguinte frustrucción ata toparnos na ladeira da montaña, coa mochila cargada.

FERRAMENTA PARA ALIXEIRAR PESO

  Unha ferramenta non é máis ca un instrumento que nos axuda a sentirnos mellor; para que organicemos  mellor o tempo e  tomemos o control.

   Precisamos entender que a realidade é a nosa realidade, construida por nós e para nós. Temos que estar atentos para percibir e disfrutar cada momento. 

 Entrenando o autoconcepto ganaremos confianza e autoestima.

Premisas que hai que asumir 

1. A verdade é algo que nos trascende. Non existe unha verdade material. Só se chega á verdade a través do corazón e é un proceso persoal. A realidade é unha construción e é sempre relativa a cadaquén. Hai unha realidade para cada un/unha. 

2. Vivimos nun mundo relativo, non nos é dado coñecer o absoluto.

3. Somos o que pensamos.

4. Non debemos pensar en futuro, a única realidade posible é a que se presenta agora; neste instante ante nós e é neutra. A realidade non toma partido. 

5. Debemos entrenar para desapegarnos material e emocionalmente dos obxectos e as cousas; tamén das persoas. Unha cousa é o amor e outra a posesión. 

6. O don máis preciado é a vida. É imprescindible que amemos e nos amen. O amor é a sustancia da vida. Sen amor só existe o vacío. Hai que dar libremente, sen esperar.

7. Só somos responsables dos nosos actos e as nosas palabras; non somos quen de controlar máis aló do que facemos e dicimos. Non podemos controlar o que non depende de nós. Non nos ocupemos do que depende dos demais ou do contorno.

8. Aceptemos o relativismo moral porque o contrario, o dogmatismo  moral, é un serio obstáculo para a negociación. As normas abstractas xerais son un refuxio fácil para o que non se molesta en ir ao fondo dos problemas. Debemos frear as condeas morais precipitadas e facilitar a apertura do outro. É indispensable para sintonizar con empatía.

VIVIR O AGORA 

* Cadaquén ten o seu espazo que considera o máis tranquilo e fermoso, no que reflexionar sobre o día que acaba de rematar; pouco tempo, só o preciso para serenarse e planificar o día seguinte.

* Ao erguerse pola mañán e mirar pola fiestra, ollamos o novo día, que se presenta ante nós neutro, sen valor, para que coa nosa mirada o cubramos de color; se nos presenta como un lenzo ou unha páxina en branco, para que nos atrevamos a pintar e escribir o cadro ou o lenzo da nosa vida. Non hai días tristes nin alegres, nós estamos tristes ou alegres. Pintemos a vida co arcoiris de cores que nos ofrece o universo; crendo firmemente no que facemos. Teñamos confianza, a dor non podemos evitala, pero si o sufrimento. 

* Aprendemos a dirixir o pensamento cara os estímulos que percibimos (vemos, oimos, tocamos, degustamos e olfateamos). Almorzamos para tonificar o corpo e preparar a mente para disfrutar percibindo o agora; o instante, para que o cerebro nos gratifique cunha boa descarga de endorfinas, de pracer.

* Non esquecemos o rito da ducha, sintindo o pracer que nos percorre o corpo, identificándonos con el e amándoo.

* Vestímonos como queremos, sen ter en conta o "que dirán", preparados para representar o noso rol. Identificados con nós mesmos. Tentamos ser coherentes e honestos co que nos poñemos, co que pensamos e co que dicimos. Cada día se abre o telón e unha nova escea nos esixe a mellor representación. Non nos asustan os erros porque sabemos que nos axudan a medrar, nos inoculan contra o fracaso. Somos seres de éxito.

* Actuamos sempre con espíritu constructivo, sendo creativos. Somos polifacéticos. Aprendemos a decir non con asertividade. Tomamos as decisións cun talante tranquilo e conciliador; pero sen esquecer que as decisións siempre teñen consecuencias, e non sempre son positivas. Asumimos as consecuencias das nosas decisións.

* Adicámoslle como mínimo 1/2 hora a facer algún tipo de deporte; ten que ser sistemático e siempre á mesma hora.

* Queremos ser persoas ilustradas, para que non pensen por nós. Cultivamos o intelecto, "mens sana in corpore sano". 

* Queremos estar informados; queremos saber o que se fala e comenta. Veremos o mínimo posible a televisión e leremos a prensa pouco. Temos que facelo con conciencia crítica, sabendo a que señor serven, senón, acabaremos totalmente desinformados e "alienados", servindo ao mesmo señor.

* Alimentámonos de forma equilibrada. Comemos ben; pero non demasiado e ceamos pouco, "de grandes ceas están as tumbas cheas".

* Para dormir, temos en conta que o sono é paradóxico; canto máis nos pre-ocupamos del, menos durmimos e con menos calidade. Tentamos deitarnos sempre á mesma hora para fixar ben os "biorritmos"; erguéndonos tamén sempre á mesma hora. 

LA IMPORTANCIA DE LAS VITAMINAS PARA LA SALUD. ¡SOMOS LO QUE COMEMOS!

Las vitaminas no son la solución a nuestros problemas cotidianos, pero  pueden ser una ayuda muy importante en momentos de estrés o estados carenciales de nuestro organismo. Es importante comprender que no vamos a mejorar nuestra salud por ingerir grandes cantidades de vitaminas, pero, debemos preocuparnos por mantener una alimentación equilibrada que aporte al organismo la cantidad necearia de vitaminas para que nuestra salud sea óptima. 

En los miles de millones de años de su evolución sobre la tierra, la naturaleza ha creado muchas maravillas, pero las vitaminas son, sin duda, la más increible de sus creaciones.

El descubrimiento más sorprendente de la biología molecular es que, muchos estados de fatiga, enfermedad o "infelicidad" son atribuibles a un déficit de vitaminas en nuestro organismo. Por extraño que parezca, algunas veces, la carencia de hormonas, de hierro o de ciertas proteínas no es más que una consecuencia derivada del déficit vitamínico. Y resulta que el organismo tiene hierro, proteínas u hormonas suficientes, pero no puede absorberlas a través del metabolismo por culpa del déficit vitamínico.

Vitamina A para conservar la juventud y la belleza, así como la salud de la piel y las mucosas

¿tienes, a veces, la sensación de que representas cinco años más que tu edad biológica?

¿ves peor durante el crepúsculo y la noche?

¿Tienes infecciones recurrentes de  las mucosas, por ejemplo, la garganta, la nariz, los bronquios, la vejiga, la vagina?

Alimentos ricos en Vitamina A: Hígado de cordero, zanahoria, espinacas, calabaza, papaya, berza, brócoli, melón, tomate, aguacate, albaricoque.

¡Ojo, es una vitamina liposoluble, lo cual quiere decir que se acumula y se disuelve en las grasas, por lo que debemos ser cuidadosos con sus consumo!

Las vitaminas del Grupo B son un "pelotazo" de energía para nuestros nervios. Suministran energía a las células de nuestro organismo y activan el metabolismo.

Tiamina (Vitamina B1) para tener alegría de vivir.

Es una vitamina importante para el metabolismo de los hidratos de carbono, la energía celular, la actividad intelectual, el apetito, etc.

Alimentos ricos en Tiamina: Semillas de girasol, germen de trigo, pistachos, jamón, cereales enteros, avellanas, arroz entero, guisantes, hígado y patatas.

Riboflavina (Vitamina B2) el motor de la vida.

Alimentos ricos en riboflavina: Hígado, paté, almendras, caza, queso graso, setas, salmón, queso magro, truchas, cereales integrales, caballa, semillas de girasol.

Niacina (Vitamina B3) o, la "tranquilidad de los nervios".

Es importante para el estado de ánimo, el sueño...

Alimentos ricos en Niacina: Levadura de cerveza, cacahuetes, hígado, atún, aves de corral, melocotones en confitura, salmón, cereal entero, almendras, setas, etc.

Ácido pantoténico (Vitamina B5) te adelgaza y te pone en forma.

Alimentos ricos en Ácido pantoténico: Hígado, salvado, fruta, pepita de girasol, arenque, quesos camembert y roquefort, nueces, cereales integrales y yema de huevo.

Biotina, la vitamina de la piel y el cabello.

Es importante para el metabolismo de las grasas, la piel, el cabello, las uñas, el nivel de azúcar en sangre, la energía para las células del cerebro y los nervios.

Alimentos ricos en Biotina: Hígado, harina de soja, yema de huevo, nueces, cacahuetes, sardinas, almendras, setas, arros entero y cereales integrales.

Colina, pone a cien el cerebro.

Importante para la asimilación de las grasas, funcionamiento del hígado, bajar el nivel de colesterol, la concentración, la actividad intelectual, la actividad cardíaca, el sosiego y la relajación, el envejecimiento prematuro.

Inositol, quita penas y temores.

Es importante para el sueño, la relajación, el descanso, el estado de ánimo, etc.

Alimentos ricos en Inositol: Las carnes, la leche, las frutas, los frutos secos, los cereales y las hortalizas.

Pirodixina (Vitamina B6).

Es importante para la asimilación de los albuminoides, el metabolismo de las grasas y los hidratos de carbono, sistema inmune, glóbulos rojos, sistema nervioso, etc.

Alimentos ricos en Pirodixina: Hígado, haba de soja, germen de trigo, nueces, pescado, plátanos, carnes rojas, espinacas, etc.

El Ácido fólico, garantía del buen humor.

Es importante para la formación de la sangre, el crecimiento, el cerebro, el vigor de los nervios, el apetito, el vigor del cabello...

Alimentos ricos en ácido fólico: Germen de trigo, Hígado, Espinacas, Haba de soja, yema dehuevo, etc.

La Vitamina B12, la supermolécula, la vitamina más asombrosa.

Es importante para el estado de ánimo, la reacción positiva frente al estrés, la alegría de vivir, el optimismo, la agilidad ingtelectual, el cerebro, el sistema nervioso...

Alimentos ricos en Vitamina B12: Hígado, higados de gallina, embutidos de paté de hígado, ostras, arenques, sardinas en aceite, yema de huevo...

PABA, la vitamina de la belleza.

Aparece siempre en combinación con el Ácido fólico. La contiene, sobre todo el hígado y la levadura de cerveza, el germen de trigo y la melaza.

Vitamina C, arma prodigiosa.

Importante para las funciones del sistema inmune, el metabolismo del calcio, el tejido conjuntivo, el colágeno, las encías, la asimilación de las grasas, la tensura del epidermis, la fortaleza del cabello, la visión, el estado de ánimo, la salud de los nervios, la capacidad de concentración, el sueño, el estrés...

Alimentos ricos en Vitamina C: Grano de Saúco, Kiwi, Naranja, Limón con pulpa, zumo de limón, frambuesa, zumo de pomelo...

Vitamina D, para la salud de los huesos y de la dentadura (La vitamina solar).

Es importante para el crecimiento óseo, el vigor de la dentadura, el metabolismo del calcio, la solidez de los nervios, el optimismo y la serenidad, la actividad molecular, el vigor cardíaco, el sistema inmune, la secreción hormonal...

Alimentos ricos en Vitamina D: Aceite de hígado de bacalao, arenque, caballa, salmón, sardinas en aceite, atún, leche, cereales integrales, huevos y leche.

Vitamina E, la mejor amiga de nuestras células.

Combate los radicales libres, potencia la respiración celular, combate las inflamaciones, ...

Alimentos ricos en Vitamina E: Aceite de girasol, aceite de soja, almendras, margarina, nueces, cacahuetes, mantequilla, cereales integrales, huevos, leche...

La Vitamina K, importante para la coagulación de la sangre, la cicatrización de heridas, la formación de los huesos, la dentadura, el hígado, la vitalidad...

Alimentos ricos en vitaqmina K: Col verde, espinaca, coles de bruselas, brócoli, lechuga silvestre, berro, coliflor, judías verdes, pepinos...

A IMPORTANCIA DO DESAPEGO

"Todo lo que somos es el resultado de lo que hemos pensado; está fundado en nuestros pensamientos y está hecho de nuestros pensamientos"

"El dolor es inevitable, pero el sufrimiento es opcional". Sidhartha Gautama

O discurso da histodia das civilizacións e o o discurso da supremacía do home sobre a naturaleza. A historia das desigualdades, da opresión e do dominio do home polo home. Desde os inicios o ser humano desarrolla ferramentas para someter e abatir aos seus semellantes ou para convertilos en escravos. A ansia de eternidad e a incertidume que lle provoca a naturaleza lle producen temor que se converte en medo ao futuro.

Desviar o pensamento cara ao futuro precisa apoderarse do obxecto de desexo do outro. Esta dialéctica se impondrá ao longo dos séculos configurando un mundo no que o exterior influirá definitivamente nas relacións humanas. Desde Ramsés II a Darío, desde Alejandro a César, Atila o Carlomagno, o dominio do home polo home escribirá a historia; a gloria dos dominadores, conseguida a "espada e sangue", será admirada e interiorizada como un valor universal de desenrolo cultural.

Cando o medo se apodera do ser humano, desencadena comportamentos agresivos, instalados no máis profundo de seu ser. A locución latina "...homo homini lupus" de Plauto, popularizada por Hobbes, define esta dialéctica do ser humano que non se conforma coa satisfacción das necesidades e que acumula recursos para sentirse seguro e garantizarse un futuro. Deste xeito se sinte poderoso  e cré poder controlar o seu destino. Este vai ser un fito no desenrolo do apego polo alleo, polo material e polo exterior. O vínculo emocional que se crea é tan forte que termina alienado.
Alleado de si mismo, únicamente prevalece a necesidade; necesidad de poder, de posuir e  de ter, e abandona o Ser. O control do exterior pasa a ser a garantía da súa permanencia y se vacía como ser humano. Os valores, os principios e as crenzas xirarán en torno a atributos alleos, iniciándose una carreira sen descanso para saciar esa necesidade que tanta desazón lle crea. O pensamento se dirixe ao futuro que xa non se deterá e o medo ao futuro, como garantía de permanencia, pasa a ser un feito cotidiano que amenazará a supervivencia. Se esquece o presente acorralado pola presión dos acontecementos pasados e a angustia do futuro. Necesita cada vez máis e coa necesidade xorde o medo, compañeiro inseparable de viaxe.
A persoa que logra facerse cos medios de producción, utilizará sutilmente o medo para crear un mundo de necesidade sen límite. O medo se convertirá nun compañeiro de viaxe e non se entenderá, non se cuestionará, formará parte do ego provocándolle desamparo e deixando unha pegada que permanecerá ata o día do xuízo final.

É posible liberarse do medo e desapegarse do obxecto de desexo. O intelecto e a atención na intención permiten o bautismo a unha nova vida no presente. Vivir con nobreza, con xustiza, con honestidade, con coherencia, con serenidade e con paixón polos demáis. A realidade é unha construcción do noso pensamento. No hay días malos nin tristes, a tristeza e a maldade están no noso pensamento e nos nosos corazóns. Non xulguemos e non seremos xulgados, tratemos aos demáis como queremos ser tratados, pidamos e non temamos equivocarnos. Pensemos un presente xusto, equitativo e esforcémonos por entrenar a nosa conduta cada día, non existe éxito que no fora concebido polo erro.  Meditemos no que fumos para construir o que somos e crear o que seremos con  fe, xa que, sen fe non é doado comprender o absoluto. 

"El que domina a los otros es fuerte, el que se domina a si mismo es poderoso."

"El viaje de mil millas comienza con el primer paso."

"No vayas contra lo que es justo para conseguir el elogio de los demás."

"Viajar es una buena forma de aprender y de superar los miedos." Lao-Tzé

COÑÉCETE A TÍ MESMO E VIVE CONSCENTEMENTE O AGORA.

"Por Dios entiendo una substancia infinita, eterna, inmutable, independiente, omnisciente, omnipotente, que me ha creado a mi y a todas las demás cosas que existen, si es que existe alguna. Pues bien, eso que entiendo por Dios es tan grande y eminente, que cuanto más atentamente lo considero, menos convencido estoy de que una idea así pueda proceder sólo de mí. Y, por consiguiente, hay que concluir neceariaamente, según lo antedicho. Que Dios existe. Pues aunque yo tenga la idea de substancia en virtud e ser yo una substancia, no podría tener la idea de una substancia infinita, siendo yo finito, si no la hubiera puesto en mí  una substancia que verdaderamente fuera infinita..." René Descartes.

Para Sócrates a Mayéutica (por analoxía Maya, unha das pléyades da mitoloxía grega) consistía en interrogar a unha persoa para que chegara ao coñecemento a traveso das súas propias conclusións e non a a traveso do mero coñecemento aprendido e preconceptualizado. Baséase na capacidade intrínseca de cada indidivuo para chegar á verdade, o cal supón que a verdade está oculta no interior dun mesmo.

No Hinduismo, "O Ser" trascendente é a esencia invisible e indestructible, a vida unha, eterna y omnipresente. É un concepto aberto que non pode ser explicado nin entendido. É imposible formarse unha imaxe mental do Ser. Impregna profundamente cada forma, é a nosa identidade máis profunda, a nosa verdadeira naturaleza. Só se deixas a mente en branco (meditación) serás capaz de sentir a unidade co Ser. É un estado de conexión con algo inconmesurable e indestructible, con algo do que formas parte esencialmente. É atopar a túa naturaleza máis aló do nome e da forma. A incapacidade de sentir esta conexión crea en tí a ilusión de que eres un corpo separado do mundo que te rodea e de ti mesmo. Represéntaste como un fragmento aillado, entón xorde o medo e os conflictos internos e externos pasan a ser a norma. O maior obstáculo para experimentar esta conexión é a identificación coa túa mente que fai que o pensamento se volva compulsivo.

Construimos o pensamento co noso pasado que queda grabado na nosa memoria e reverbera de cotio. Desde o nacemento, estamos expostos a situacións que provocan en nós sentimentos de medo e temores en distintos graos. O medo é un sentimento desagradable provocado pola percepción dun perigo. Desde o punto de bista biolóxico, o medo é adaptativo e constitúe un mecanismo de supervivencia e de defensa. Desde o punto de vista neurolóxico consiste na activación da amígdala situada no lóbulo temporal. E, desde o punto de vista psicolóxico é unha ferramenta necesaria para a correcta adaptación da persoa ao seu contorno. O medo produce cambios fisiolóxicos inmediatos: increméntase o metabolismo celular, aumenta a presión arterial, a glucosa en sangue e a actividade cerebral, tamén a coagulación sanguínea. O sistema inmunitario detense ao igual que toda función non esencial; o sangue flúe aos músculos maiores (especialmente extremidades inferiores), e o corazón bombea sangue a grande velocidade para levar hormonas ás células (especialmente adrenalina). Tamén se agrandan os ollos para ver mellor, dilátanse as pupilas para facilitar a admisión de luz, a fronte se engurra e os beizos se estiran. O organismo se prepara para loitar ou fuxir e o Sistema límbico, encargado en xeral das funcións de conservación do individuo, fixa a atención no obxeto ameazante.

O medo comenza e termina co desexo de sentirmonos seguros, con certidume e permanencia. Queda fixado no "cerebro reptiliano", o máis antigo e primitivo, que controla as funcións corporais e manteñen a vida e a supervivencia. Na nosa memoria represéntanse unha e outra vez esceas de dolo e sufrimentos que atentaron contra o noso instinto de vida, que ameazaron a nosa supervivencia e de seguido desátase o medo ao pasado. Automáticamente, botamos a ollada ao futuro, e comenzamos a soñar... Pero, un por un, os soños esvaécense como un castelo de naipes no aire. Aparecen a frustración, e de novo, o medo; o medo ao futuro e aparelladas aparecen a ansiedade e a angustia.

Asumamos que a verdade nos trascende,  que a realidade é a nosa representación, e que nós construímos a realidade co noso quefacer diario. Se ordeamos o noso pasado, e o organizamos  dándolle unha explicación, a nosa explicación, non é precisa erudicción, senón unha explicación plausible, que nos satisfaga, elaborada por nós e para nós, utilizando como ferramenta únicamente o noso coñecemento e a nosa experiencia (a nosa instrucción e formación) e "pasamos páxina", podemos comenzar. En canto ao futuro, ningún dos nosos sentidos é quen de percibir o futuro, só perciben o aquí e agora, o presente máis inmediato, a única realidade posible, a que se nos representa, polo tanto, debemos deixar de pensar en futuro.

Xa estamos no agora, vexamos cómo se nos representa, depende de nós, da nosa vontade. É preciso que saibamos construir ferramentas para acadar un pensamento que nos axude a percibir axeitadamente, de forma "sana" e funcional, que nos axude a tomar conciencia de que a realidade é unha substancia neutra, somos nós os que lle atribuimos valor, non existe un día bo nin malo, unha realidade mellor nin peor, é o noso pensamento o que lle pon a "cor". Somos quen de conducir o noso pensamento para que perciba como queremos. Pero debemos arranxar algunhas cousas;  temos que desenvolver ferramentas que nos sirvan para tomar conciencia de que iso é posible e quizais, ao final, até poidamos intuir a verdade. Quizais sexa,  O ETERNO RETORNO DO MESMO.

A VERDADE

"Yo soy el camino, la verdad, y la vida; nadie viene al  Padre sino por mí." jn 14:6

A verdade pertence a unha dimensión que  nos trascende. A realidade é producto do noso pensamento e se nos presenta a través dos sentidos e as emocións ; se o noso corazón lle transmite boas intencións ao pensamento, a realidade é creativa e fermosa. Di Schopenhauer: "El mundo es mi representación. Esta es la verdad que vale para todo ser viviente y cognoscente aunque solo el hombre puede llevarla a la conciencia por la reflexión abstracta".

A sabiduría hindú coñece esta realidade porque así aparece como principio fundamental da filosofía vedanta. O dogma fundamental desa escola afirma que a materia non ten esencia independiente da mente. A antiga sabiduría hindú dí que a Maya é o veo do engano que envolve os ollos dos mortais e lles fai ver un mundo que se semella ao soño. A verdade para o ser humano non se pode atopar no presente. Permanece detrás dos obxectos sensibles e só é posible chegar a ela por medio do pensamento como facultade da alma. É a revelación polo intelecto e só se fai patente como diálogo entre Deus e o ser humano. É a liberdade en estado natural; un comportamento e un proxecto de futuro.

O "Argh" de Anaximandro, o Ser de Parménides, o lume de Heráclito son atributos da divinidade. O motor eterno, inmóbil e sen extensión de Aristóteles,  acto puro, pensamento de pensamento e causa final de todo o universo que ordea a naturaleza. Logos que se identifica co "pneuma" que todo o penetra e  vivifica e ao que nada se lle escapa. O misterio desborda pola súa trascendencia o noso limitado coñecemento. Ao ser humano se lle "revelan" verdades que podería chegar a entender con moita dificultade e moito traballo por medio do seu intelecto intentando que os seus pensamentos non se perdan nos erros e sexan capaces de atopar a seguridade do camiño. 

A alma de cada individuo se encarna nun corpo con sensacións, emocións e sentimentos que converte en desexos, ideas, emocións e pensamentos, e estes en actos. Os pensamentos reprimidos son desprazados ao inconscente, formando parte dunha personalidade escindida que opera desde a sombra e que poden provocar estados alterados da conciencia, dificultando a vontade, a memoria é, incluso, verdadeiros conflictos morais. Toda conducta ten unhas consecuencias que volven a nós como futuro. Se queremos que ese futuro sexa adecuado, debemos tomar conciencia dos erros para iniciar o cambio asumindo que cada quen ten a libertade de elexir e é responsable da su propia existencia. Cada persoa é responsable, libre, e realiza eleccións entre diversas posibilidades abertas. Unha persoa non é algo estático: sempre está en proceso de devir algo diferente. Polo tanto, depende dela realizar as súas potencialidades. Solo "actualizando" esas potencialidades pode vivir una auténtica vida. As persoas que negan o seu devir se están negando a posibilidade dunha verdadeira vida humana.

Para a fenomenoloxía existe una unidade mente-corpo, e para a experiencia fenoménica a persoa é e permanece como unha unidade. Se plantexa a existencia do "ser" no tempo presente, nun espacio determinado, centrado na individualidade. Trátase dun ser humano que progresa activamente na vida, asumindo a responsabilidade de realizar as súas posibilidades, aprendendo a transcender realizando as súas potencialidades. O humanismo enfatiza o xeito en que a conciencia, os sentimentos, as emocións subxectivas, e as experiencias persoais, se relacionan coa propia existencia nun mundo mellor, máis xusto e equitativo. Trátase dunha perspectiva "fenomenolóxica" para a cal a experiencia subxectiva (tal como se presenta aquí e agora) é o fenómeno principal da naturaleza humana. Cada conduta debe estar guiada cara a auto-actualización, tendencia que é idiosincrática de cada indivíduo. O ser humano é o eixo da súa propia conduta é experiencia, como "axente conscente" que experimenta y decide  as súas accións. Se alguén está famento e sedento tenderá a calmar a sede antes que a fame. Da mesma forma, si alguén está sedento, pero o someteron a condicións que non lle permiten respirar, prevalecerá a necesidade de respirar para "salvarse".