"HIPERIÓN" (I)

"Oh, ¿adónde me llevan 

las nubes púrpura? ¡ojalá que allá arriba 

en luz y en aire se esfumen para mí el amor y el sufrimiento! 

F. Hölderlin 

Ser poeta é andar a cabalo das nubes, alonxado do mundo, ¿neutral?, o poeta nunca é neutral porque está encadeado ao fado. Fado que o leva a acariciar a infinitude crepuscular da loucura. Entregado a non se sabe que forzas que falan pola súa boca emitindo palabras coa arte como produto. "da pura intelixencia nunca brotou nada intelixible, nin nada razoable da razón pura", diría o poeta. Tamén, "da nada, por sublime que sexa, nunca naceu nada".

O poeta é o verbo poetizándose na súa poeticidade. Apetito mergullado na incesante busca da utópica felicidade. Homes e mulleres libres dunha comunidade futura nun eido que trascende o poema. Linguaxe profética que garda do Caos e fala do Kosmos orixinal. Mediador entre o tótem e o tabú, o sagrado e o profano. Que non fala da beleza, que a espalla pola terra. Que leva o xermo das cousas sinxelas. 

O poema que fala con novas palabras, fala da realidade para transformala. ¿Misterio? ¿Sincronicidade? ¿Qué houbera sido da palabra se Hölderlin houbera lido a Marx? Dilema do "surrealisme, ¿Marx ou Rimbaud?". ¿Cambiar o mundo ou cambiar ao home?. Como dicía Hölderlin : "¡Que cambie todo a fondo! ¡Que das raíces da humanidade xurda un novo mundo! ¡Que unha nova deidade reine sobre os homes, que un novo futuro se abra ante eles! No taller, nas casas, nas asambleas... ¡Que cambie todo en todas partes!" Porque o ceo que prometen os donos da terra sempre foi un soño que condea aos máis lúcidos ao reino das tebras. 

Cando se ama, todo se transforma nun poema aínda non feito. Non é a palabra quen se resinte, senón quenes en exceso falan, preocupados pola moralexa. Compre respetar os tempos, os ritmos, as cadencias para que revelen novas formas e paisaxes na Terra. Quenes se limitan a extraer o arume das flores e as cortan para comprendelas, nunca chegan a entendelas. Non é simple desexo, tampouco pura abstracción. Trátase de construir outro relato cunha nova canción.