APRENDIENDO A VIVIR

SOMOS LO QUE COMEMOS Y LO QUE PENSAMOS: Nuestra salud mental depende en buena medida de nuestro sistema de creencias y de nuestra alimentación.
Este blog quiere ser un punto de encuentro para las personas que buscan una explicación, para los que no comprenden; aquellos y aquellas que buscan con una actitud libre y abierta respuestas...
...quiere ser una herramienta a favor de la tolerancia, la justicia y la libertad...
...un instrumento para tomar el control...
...una ayuda para conocerse mejor, comprender la existencia humana, nuestras necesidades y apegos...
...en definitiva una herramienta para llenar nuestro vacio interior y recuperar la confianza...

martes, 29 de enero de 2013

SENTIMENTO DE INFERIORIDADE E AFÁN DE PODER (Educar ao meniño/a)


"No hay individuo humano que encuentre reposo bajo el yugo de un sentimiento de inferioridad". A. Adler

Alfred Adler, opinaba igual que Rousseau, que o neno nace cun potencial intrínsicamente bo, pero consideraba que pode sentir que vale menos que os demais, que é menos querido, menos aceptado ou menos forte, o que xerará no meniño ou na meniña un sentimento de inferioridade que vai tentar complementar no seu quefacer cotiá.
Educamos aos nosos fillos/as de acordo con tres tipos de educación: Uns facémolo baixo unha educación autoritaria na que os nenos e nenas non chegan a sentirse queridos nin apreciados, séntense humillados, impotentes e maltratados. Outros utilizamos unha educación de "laissez-faire" ou deixar facer o que lles pete, coa que os nenos e nenas non aprenden a respectar aos demais. Por último, estamos os que sobreprotexemos aos cativos e cativas e os criamos "entre algodóns".
As tres formas de educación poden dar como resultado un neno ou unha nena con sentimentos de inferioridade. Nos tres casos non aprenden a valerse por sí mesmos. Os nenos consentidos, educados cun estilo de "laissez-faire" e os reprimidos, educados de xeito autoritario vanse sentir inferiores, e como o sentimento de inferioridade é un sentimento doloroso e difícil de tolerar tentarán non só compensalo, senón sobrecompensalo: o que se sente excluido, quere ser incluído a costa de excluir aos demais; o que se sente humillado quere vingarse; e o que en toda a súa infancia viu satisfeitos todos os caprichos, de adulto precisará escravos ao seu carón para manter a sú importancia e o seu poder. É deste xeito como nace o afán de superioridade ou afán de poder.
O afán de poder é a expresión patolóxica dunha persoa que se sente inferior. Este sentimento non vai causar unha neurose, senón que a sintomatoloxía vai ser unha forma de fuxir do sentimento de inferioridade e de sentir poder. O sufrimento psicolóxico vai ser o custo que o neurótico ten que pagar para evitar enfrontarse co problema real. Pero vai dominar aos demais mediante a súa "debilidade", o cal non quere dicir que o faga de xeito consciente, a neurose alimentarase da sombra no inconscente.



No hay comentarios:

Publicar un comentario