ARETÉ

"En todas las cosas naturales y humanas el origen es lo más excelso". Platón 

O suxeito individual está atrapado na bipolaridade do ego e non é conscente dos contidos da conciencia porque está condicionado pola experiencia. A conciencia do si mesmo supera o ego individual. O ego é a representación mental da imaxe reflexada pola experiencia dos demáis e como produto social ignora a parte trascendental da conciencia. Ningunha persoa pode ser conscente do sí mesmo se non dirixe a mirada cara o seu interior.

A persoa virtuosa busca a harmonía para sentirse "sano", darlle sentido á existencia e utilizar a personalidade como instrumento de realización persoal. A Areté é a perfecta harmonía cósmica. O que posúe Areté "sabe remar contra corrente" para chegar ao coñecemento do Ben, da Beleza e a Xustiza e, sente a necesidade de equilibrar a alma coa personalidade para poñelas ao servizo da Vontade e seguir a senda da realización persoal. 

As forzas arquetípicas do cosmos entran en xogo como pares de opostos que se unifican nun equilibrio dinámico. A harmonía e o equilibrio entre o interno e o externo, identifican á persoa coa súa alma por medio da prudencia, a fortaleza e a temperanza e compensan os defectos, os erros e as carencias co desenrolo de capacidades e virtudes para restablecer o equilibrio. 

O ser humano é un hiato entre o interno e o externo unificado a traveso da Vontade. O ego só percibe caos no cosmos (orden) tras o que só hai unidade. É o ser sen tempo, a liberdade total, superadas as resistencias do mundo e a presión do orgánico; a persoa completa como conciencia obxectiva. O individuo aprende os segredos do universo e se realiza como ser vivo espiritual aquirindo o ser primordial coa conciencia do "si mesmo".