O DAIMON

"La naturaleza tiene perfecciones para mostrar que es la imagen de Dios, y defectos para indicar que es tan sólo su imagen". Pascal 

Daimon, na antiga Grecia, se refería a divinidades primitivas representadas metade bestias, metade humanas; tamén designaba as almas divinizadas dos antepasados que exercían sobre o mundo unha labor de protección, ademáis de referirse a seres divinos intermedios entre Deus e os seres humanos (os anxos). 

Heráclito pensaba que o mundo estaba poboado por forzas (Daimons) que rexían os elementos naturais  e de igual forma pensaba Pitágoras para o que o mundo estaba habitado polo sobrenatural. Sócrates se refería ao seu Daimon persoal como "a enerxía interior, unha especie de voz da conciencia, que actúa a traveso da vontade, sobre a vida, como contrapeso das inclinacións ou tendencias". O Daimon socrático infería forza interior e a través dela o filósofo podía experimentar os ritos e as crenzas máis antigas da cultura grega. Dicía que debiamos prestar atención aos Daimons, que son a voz profética do noso interior. 

Para as relixións abrahámicas, o mito de Satán representa a encarnación do mal. No xudeo-cristianismo o demo é un espíritu maligno que se pode introducir nos humanos posuíndoos. Reza un antigo proverbio: "Daimon est Deus inversus". Satán toma forma antropomórfica individualizada para  explicar o mal, a crueldade e a inxustiza que provoca o ser humano. Deus é todo bondade e misericordia. Só a imaxinación perversa pode producir o mal. Para as relixións dhármicas, a encarnación do mal queda condicionada polos actos da persoa que é libre para actuar.

A persoa séntese máis conscente da interferencia dos poderes superiores cando se enfronta con desgrazas na súa vida. Pero, se cada persoa recolle as consecuencias dos seus actos (karma), a solución parece depender de nós. A dificultade está na socialización dun proceso histórico que se replica no código xenético, polo que a solución depende da transformación individual e da impronta que ésta deixe na memoria de cada civilización: " Se recoge lo que se siembra: el que siembra para satisfacer su carne, de la carne recogerá sólo la corrupción; y el que siembra según el espíritu, del espíritu recogerá la vida eterna". Gálatas 6:8