Un dos grandes titulares dos medios de comunicación estes días é o de que o FMI (Fondo Monetario Internacional) sitúa a España á cabeza do crecemento dos países avanzados. Isto recórdame a mensaxe que a OMS (Organización Mundial da Saúde) transmitiu hai un par de anos con aquel titular alarmante sobre a Gripe A, polo que países como España investiron miles de millóns en vacinas que logo foron parar ao lixo. Quizais estea relacionado o titular antedito, co feito de que España estea á cabeza dos países europeos en pobreza infantil; que a taxa de paro estea no 22% (iso nas estadísticas oficiais, a realidade é pior); ou que haxa persoas que teñan que remexer nos contenedores do lixo ou acudir a Caritas para meter un bocado na boca.
Os grandes números da Macroeconomía de nada serven para maquillar un mercado laboral no que a precariedade no emprego está a piques de se converter en crónica. A mensaxe dunha España que vai medrar por riba do 2,9% (está por ver que non sexa máis ca unha estratexia para sinalarlle o camiño a Grecia), creando empregos que raian na esmola, non se sostén. Se non mellora a calidade do emprego, de nada serve o crecemento, non sendo para engadir puntos no Ibex-35. É un feito contrastado que nunha crise que case se leva por diante a totalidade do estado do benestar (o pouco que queda costou Deus e axuda retelo), a diferencia entre ricos e pobres medrou, polo maior enriquecemento dos ricos e o maior empobrecemento dos pobres.
O futuro de toda unha xeración está en xogo. Un 24% da poboación traballadora ten contrato temporal, unha cifra que só supera Polonia. Se a taxa de paro descende faino porque xa tocamos fondo e se destruíu a maior parte do tecido da pequena e mediana empresa, e as que quedan se vaciaron de persoal, nalgúns casos trocando traballo fixo por temporal a tempo parcial, o que reconvirteu a maior parte dos contratos en medias xornadas involuntarias. Como mostra están os contratos xuvenís e os "ninis". ¡Xa está ben de grandes titulares en medios de comunicación subvencionados! Compre ser serios se non se quere comprometer o futuro laboral a longo prazo.
Desde que Constantino abrazara a cruz como símbolo para vencer a Maxencio na Ponte Milvio, a igrexa se vestía de "traxe e mantilla" para xustificar o inxustificable; por iso é especialmente chamativo que o Papa Bergoglio, na súa estancia en Santa Cruz de la Sierra (Bolivia), alarmado da situación de expolio a que se somete á poboación global, chamara a loitar polos dereitos dos desafiuzados do Mundo: "Tierra, techo y trabajo son derechos sagrados. Hai que luchar por ellos. Que el clamor de los excluidos se escuche en Latinoamérica y en toda la Tierra".
Desde que Constantino abrazara a cruz como símbolo para vencer a Maxencio na Ponte Milvio, a igrexa se vestía de "traxe e mantilla" para xustificar o inxustificable; por iso é especialmente chamativo que o Papa Bergoglio, na súa estancia en Santa Cruz de la Sierra (Bolivia), alarmado da situación de expolio a que se somete á poboación global, chamara a loitar polos dereitos dos desafiuzados do Mundo: "Tierra, techo y trabajo son derechos sagrados. Hai que luchar por ellos. Que el clamor de los excluidos se escuche en Latinoamérica y en toda la Tierra".
No hay comentarios:
Publicar un comentario