APRENDIENDO A VIVIR

SOMOS LO QUE COMEMOS Y LO QUE PENSAMOS: Nuestra salud mental depende en buena medida de nuestro sistema de creencias y de nuestra alimentación.
Este blog quiere ser un punto de encuentro para las personas que buscan una explicación, para los que no comprenden; aquellos y aquellas que buscan con una actitud libre y abierta respuestas...
...quiere ser una herramienta a favor de la tolerancia, la justicia y la libertad...
...un instrumento para tomar el control...
...una ayuda para conocerse mejor, comprender la existencia humana, nuestras necesidades y apegos...
...en definitiva una herramienta para llenar nuestro vacio interior y recuperar la confianza...

sábado, 4 de julio de 2015

IDEOLOXÍA E SOCIALIZACIÓN

"Crecer por crecer es la ideología de la célula del cáncer". Edward  Abbey

     Socialización é o proceso polo que a persoa aprende e interioriza, no decurso da súa vida, os elementos socioculturais do seu medio ambiente, os integra na súa personalidade, baixo a influencia dos axentes sociais significativos, adaptándose ao contorno no que vive. 
     O neno se desenrola mentalmente e se socializa "xogando" o papel dos adultos e interiorizando as súas actitudes. O que reproduce no xogo é unha ilustración do que acontece na vida diaria (por moi crus e violentos que nos parezan algúns videoxogos, obedecen á pura realidade). Aprende así "as regras do xogo" ao tempo que se vai sentindo membro do grupo, para rematar identificándose co "outro xeralizado" do que depende. Se familiariza coas regras que presiden o comportamento dos modelos, as actitudes que mostran e os principios que inspiran. 
    Pola outra banda a ideoloxía, está formada polas ideas e xuízos destiñados a describir, explicar, interpretar ou xustificar a actuación dun grupo ou dunha colectividade e que, inspirándose nos seus valores, propón unha orientación á acción histórica. Agora ben, a ideoloxía remite a intereses que inciden sobre estados psíquicos fortes, aínda que difusos e, ás veces latentes. A ideoloxía dirixida por intereses pode incidir nas persoas provocando temor ao cambio, inseguridade e incertidume, xerando ansiedade ou, agresividade froito de longos períodos de frustracións individuais e colectivas. 
      A agresividade latente e as actitudes hostiles poden dirixirse cara un adversario ou un cabeza de turco con aspiracións novedosas e ilusionantes. Véñenme á memoria as personaxes do neno e o mestre de "A Lingua das bolboretas" de Manuel Rivas e o referéndum convocado polo presidente "elexido democraticamente" polo pobo grego Alexis Tsipras. 
     Á hora de satisfacer eses estados psíquicos fortes propoñendo unha acción común que infunda certa seguridade nos estados de ansiedade ou que libere da cólera e as aspiracións frustradas nos estados de agresividade, sería desexable ter presente a mensaxe que lles transmitimos a tantos nenos e nenas inocentes que invitamos a xogar a ser nosoutros. 
     


No hay comentarios:

Publicar un comentario