Cambio social non é un acontecemento, nin unha mera sustitución de persoas, na que unha nova xeración ocupa o lugar dos que se van. O cambio social é un fenómeno colectivo que implica a un amplo sector da colectividade. Debe afectar ás condicións de vida e ao universo mental dos individuos, e ofrecer un cambio de estructuras; é dicir, debe producirse unha modificación da organización social na súa totalidade.
Sopran aires de cambio en Europa que ameazan con quedarse. O encadeamento dos acontecementos, os fenómenos e as accións de milleiros de persoas esgotadas polo austericidio social do statu quo actual en beneficio do capital, pronostican un novo escenario e un novo rumbo na forma de facer política. As condicións son favorables e irreversibles; as ambigüidades, as contradicións, as inxustizas e as desigualdades se converten no factor de cambio.
A busca de ganancias cada vez maiores das multinacionais xa non afecta só ao individuo, senón tamén as estruturas de países e nacións, feito que inevitablemente rematará socavando a tese da racionalidade e os cimentos do espírito capitalista. O capitalismo que comezara como xustificación ao decreto horrible, á lóxica e á reacción psíquica da moral calvinista recibe a través dun acto de verdadeira democracia a mensaxe do cambio.
O sistema no que a distribución das vantaxes económicas e sociais só son accesibles a quenes exercen a autoridade inicia o proceso de cambio. O austericidio convirteu os intereses latentes dos cidadáns en intereses manifestos, favorecendo os motivos conscentes inspiradores de condutas e accións capaces de precisar obxectivos, elaborar políticas de acción e practicar estratexias.
Os individuos son quenes forxan a historia das sociedades e as súas accións e decisións son as que determinan o destino das colectividades. Deben ser as persoas e non as élites, as que decidan o statu quo, exercendo o poder que lle outorga un sistema democrático real. Nas élites, para quenes é vital preservar o statu quo actual, sempre prevalecerá o interés por defender os privilexios. En tanto os gobernos e as grandes corporacións teñan intereses financeiros comúns, o cambio é inevitable.
"..., vamos a demostrar que no tenemos miedo al miedo". Yanis Varufakis
No hay comentarios:
Publicar un comentario