Se fala de continuidade da conciencia pero non existe tal. Nunha vida os actos conscentes duran a metade ou as tres cuartas partes. O resto está formado pola "vida"inconscente, que si é un estado constante, duradeiro e permanente. Mentres falamos, escoitamos ou lemos, o noso inconscente continúa funcionando, aflorando durante o sono e moitas veces durante a vixía con singulares perturbacións.
Para Kant, o inconscente é o dominio das representacións escuras que constitúen a metade dun mundo. Se poideramos xuntar os dous mundos conseguiriamos a iluminación do Buda, a sabiduría de Platón e a multiplicidade do Kosmos coa superposición de todos os mundos posibles no Un, a unidade de todo o que existiu, existe e existirá.
Entre o obxecto e nós hai relacións, un feedback que inflúe e retroalimenta a relación en si mesma. A activación da atención eleva á conciencia parte desas relacións, desviando ao inconscente todo un universo de posibilidades de relación. O eu está dotado dunha enerxía gracias á que podemos influir no decurso dos acontecementos. Esta enerxía loita por aflorar á conciencia traendo consigo un sentimento absoluto de liberdade, pero, debido a condicionamentos externos, unha parte importante desa enerxía psíquica non se pode liberar e pasa a desempeñar unha función escura e inconscente.
Normalmente non podemos representar a totalidade do noso ser psíquico porque nos xera un estado de extrema tensión debido aos condicionamentos históricos do ego. O cuadro que se lle presenta á conciencia por medio da memoria é pobre, aínda que en situacións de extrema tensión, a representación da naturaleza pode ser tal que abrangue nun instante a totalidade dos nosos recordos conscentes (fenómeno que ocorre en moitos accidentes graves nos que o suxeito afirma que nun instante se lle pasou "toda a vida pola cabeza") e incluso recordos subliminais e crepusculares procedentes do inconscente.
Os acontecementos que orientaron a enerxía cara a conciencia e o inconscente permanecen ocultos, almacenados na nosa "memoria". A memoria nos une cos feitos que desapareceron da conciencia. Parte deles son fáciles de recuperar, pero outros se convertiron en subliminais por seren rexeitados e reprimidos, e exercen influencia desde a sombra en forma de complexos que aparecen e desaparecen sometendo á persoa.
Entre o obxecto e nós hai relacións, un feedback que inflúe e retroalimenta a relación en si mesma. A activación da atención eleva á conciencia parte desas relacións, desviando ao inconscente todo un universo de posibilidades de relación. O eu está dotado dunha enerxía gracias á que podemos influir no decurso dos acontecementos. Esta enerxía loita por aflorar á conciencia traendo consigo un sentimento absoluto de liberdade, pero, debido a condicionamentos externos, unha parte importante desa enerxía psíquica non se pode liberar e pasa a desempeñar unha función escura e inconscente.
Normalmente non podemos representar a totalidade do noso ser psíquico porque nos xera un estado de extrema tensión debido aos condicionamentos históricos do ego. O cuadro que se lle presenta á conciencia por medio da memoria é pobre, aínda que en situacións de extrema tensión, a representación da naturaleza pode ser tal que abrangue nun instante a totalidade dos nosos recordos conscentes (fenómeno que ocorre en moitos accidentes graves nos que o suxeito afirma que nun instante se lle pasou "toda a vida pola cabeza") e incluso recordos subliminais e crepusculares procedentes do inconscente.
No hay comentarios:
Publicar un comentario