APROPIACIÓN

"El ejecutivo del estado moderno no es otra cosa que un comité de administración de la burguesía". K. Marx

Coa apropiación dos bens e da terra por parte dos poderosos, a escravitude se considera unha condición inorgánica de producción, xunto co gando, ou como un apéndice do chan. A guerra de conquista, a escravitude e a conseguinte xeralización do ager publicus, provocan que uns poucos se erixan en representantes supremos da comunidade. 

O capital acaba apropiándose do productor e do produto convirtíndose nun modelo de producción con nítidas limitacións porque o segredo da expresión do valor radica na igualdade e a equiparación de todos os traballos en canto que son traballo humano en xeral. Un réxime de señorío e escravitude está abocado ao fracaso e a un baixo nivel de progreso pola falta de desenrolo do ser humano dentro do natural proceso de producción de vida e de relación dunhas persoas con outras frente á naturaleza. 

O sistema capitalista é como un cosmos no que o ser humano nace e debe vivir baixo estrictas medidas de conducta económica. O amo do sistema educa, orixina e selecciona aos individuos que require. O século XXI universaliza o capitalismo nun complexo proceso de dominación de pobos e traballadores por parte de monopolios múlti e transnacionais concentrando e articulando o poder económico, político, científico-tecnolóxico, militar, mediático, educativo e cultural.

Se trata dunha época caracterizada por unha fonda enaxenación mercantil da naturaleza, da vida, dos seres humanos e das súas actividades. O capital despoxa da propia humanidade, cosificando as relacións sociais, porque todo descansa no interés privado. A brutal e descarnada realidade que se vive e se sofre como unha verdadeira traxedia social, contrasta co ideal burgués de cor de rosa e co fundamentalismo occidental, que pretende eternizar e naturalizar o capitalismo, e se crean verdadeiros escenarios de barbarie nos que a humanidade vive ao borde do vacío e do abismo.