O RENCOR

"Si quieres conocer tu pasado, mira tu presente que es el resultado. Si quieres conocer tu futuro, mira tu presente que es la causa". Buda 

O resentimento amargo, enraizado no recordo dunha inxuria da que un desexa resarcirse, é sinónimo de rencor. O recor é a resultante de humillacións que se acumulan na sombra coa esperanza de precipitarse finalmente en actos de vinganza. A traveso do resentimento xorde a idea reiterada, torturadora, compulsivamente repetida na fantasía e na acción. Xorde como un intento de anular os agravios e capitalizar a posición de víctima privilexiada. 

O suxeito rencoroso pasa de ser obxecto humillado a ser suxeito torturador. O resentimento bloquea a afectividade anulando a conciencia espacio-temporal para poñerse ao servizo dun mundo imaxinario siniestro no que a memoria se atrinchera e se nutre do devir da revancha. 

A vida se presenta como ausente de porvir e cobra sentido únicamente como devir da revancha do pasado que empurra ao futuro. É o porvir baseado na posibilidade de castigar pola vía regresiva do tempo ao obxecto responsable. A vivencia do tempo sostida polo rencor é a permanencia dunha afrenta que se rumia como un pranto que non se logra superar perpetuándose na memoria colectiva. 

A memoria da dor admite o pasado como experiencia e non como lastre. Opera como sinal que prevén a repetición do mal dando paso a unha nova construcción. En cambio a memoria do rencor reinstala a pulsión da morte, tentando interceptar o futuro e impedir a capacidade de cambio. O rencoroso está posuído por reminiscencias vindicativas. Non pode perdoar nin perdonarse abrumado pola memoria dun pasado mergullado no inconscente colectivo. 

O resentimento do ego, suscitado polas diferencias entre pobos e nacións, orixinou devastadoras consecuencias polo repetitivo rexurdimento do poder fanático que irrumpiu con ferocidade ao longo da historia da humanidade. Só un lento traballo de elaboración do resentimento posibilitará un proceso normal dos "duelos" para facilitar o tránsito da memoria do rencor á memoria da dor e dese xeito, a persoa rencorosa deixará de ser víctima inocente que reclama e castiga e logrará acceder á súa propia historia.