O INCONSCENTE

A psique é un sistema autorregulado que se esforza por manter o equilibrio entre tendencias opostas. Cando se produce unha polaridade no reino "conscente" dunha persoa, o seu "inconscente" reacciona de inmediato tentando correxir o desequilibrio que se está a producir. A psique ten unha estructura circular: a conciencia particular, o inconsciente persoal e o insconscente colectivo. O "eu" abarca a conciencia e o inconsciente persoal. Está situado entre dous mundos: o exterior e o interior. De aí que para unhas persoas o externo sexa o máis impotante, mentres que para outros o é o seu mundo interior. O inconscente persoal, ao igual que o colectivo, conteñen non só o reprimido, senón tamén o que non se pensa, o esquecido, o subliminal, o presentido (mundo das ideas de Plantón).

O inconscente percibe, ten intencións e presentementos, ao igual que o conscente. Só hai unha diferencia esencial entre o funcionamento conscente e o inconscente da psique: o conscente, a pesares da súa intensidade e a súa concentración, é puramente efímero, se acomoda só ao presente inmediato e á súa propia circunstancia; non dispón, por naturaleza, senón de materiais da experiencia individual, que se extenden apenas a uns poucos decenios. Para o resto das cousas, a súa memoria é artificial e se apoia no papel impreso. Sen embargo o incoscente non é concentrado nin intenso, senón crepuscular até a escuridade, abarca unha extensión inmensa, dispoñendo de percepcións subliminais e as estratificacións depositadas no decurso da vida dos antepasados.

Yung dí que se o inconscente pudera ser personificado, tomaría os rasgos dun ser humano colectivo que vivira á marxe da especificación dos sexos, da xuventude e da vellez, do nacemento e da morte, dono da experiencia humana, case inmortal e que estaría por riba das vicisitudes dos tempos. O presente non tería significación para él; sería un soñador de soños seculares e, a súa experiencia desmesurada, un oráculo de pronósticos incomparables, xa que viviría un número incalculable de veces a vida do individuo, da familia, das tribus, e dos pobos, e coñecería o ritmo do devir, do desenrolo e da decadencia.

É absurdo pretender que este sistema de experiencias da psique incoscente non é máis que unha ilusión. O inconscente preexiste sempre, ao ser unha disposición herdada de época en época. A conciencia só é un brote tardío da alma inconscente.