.jpg)
"...La vida es el punto de apoyo para la verdad del espíritu." C. Jung
En tempos prehistóricos realizábanse rituais relixiosos para asegurar o éxito nas cacerías. A necesidade de invocar un poder sobrenatural sentíase nas comundiades agrícolas posteriores cuxos rezos estaban encamiñados a asegurar unha colleita abundante ou chuvia suficiente para que a terra fose fértil. Aínda que a relixión posúa o seu lado escuro e fora utilizada nalgúns casos para reforzar a intolerancia e o dogmatismo, o feito relixioso é múltiple e variado e se preocupa dos temas fundamentais da existencia humana, plantexando cuestións como a creación do mundo, o significado da vida, o alén, o comportamento ético ou a felicidade persoal.
En tempos prehistóricos realizábanse rituais relixiosos para asegurar o éxito nas cacerías. A necesidade de invocar un poder sobrenatural sentíase nas comundiades agrícolas posteriores cuxos rezos estaban encamiñados a asegurar unha colleita abundante ou chuvia suficiente para que a terra fose fértil. Aínda que a relixión posúa o seu lado escuro e fora utilizada nalgúns casos para reforzar a intolerancia e o dogmatismo, o feito relixioso é múltiple e variado e se preocupa dos temas fundamentais da existencia humana, plantexando cuestións como a creación do mundo, o significado da vida, o alén, o comportamento ético ou a felicidade persoal.
A palabra "relixión" procede do verbo "religare" que significa vincular, atar; significaría a subordinación e a vinculación co sobrenatural, coa divinidade. Dependendo de como a viva a persoa, predominará nela o sentimento, a intuición ou a contemplación. Pero hai quen prefire derivar a palabra do verbo "religere" que significa voltar a elexir e sjgnificaría ser un escrupuloso cumpridor dos deberes e as leis doutrinais, culturais ou sociais.
Para E. Durkheim é unha proxección simbólica da identidade do clan ou da tribu. A acción colectiva do clan é a que suscita a sensación de poder, de forza misteriosa, do sacro. Esta potencia sacra da manifestación da sociedade como conxunto se transfire ao Tótem que é o corpo visible do divino. As prohibicións ou tabús aseguran a integridade das institucións e a regularidade dos fenómenos sociais.
Rudolf Otto, tenta describir a estructura das reaccións humanas diante a experiencia do "sagrado". A presencia do "numinoso" é un poder que está máis aló do individuo, "misterium" que trascende a experiencia de calquera ser humano. É unha realidade trascendente. Algo totalmente outro. Non é producto do individuo, senón o obxecto da súa experiencia relixiosa. É profundamente humano pero non é universal en canto á experiencia. A experiencia relixiosa está ligada a un estado de ánimo intenso, "tremens" que fai tambalear os fundamentos do propio individuo e fai que se senta pequeno e inseguro. O tremendo non ameaza á persoa no que ten, senón no que é, na súa raiz, no seu ser. É un sentimento de temor ao descoñecido, ao inabarcable, á divinidade. O numinoso é "fascinans" e atrae, capta, embarga, fascina. Algo que deixa á persoa literalmente "maravillada", "gozosamente desconcertado", diante tal apertura de hourizontes. É unha nova orde de valores. A persoa queda enfeitizada, exaltada até o vértigo e a embriaguez.
O "Misterium tremens e fascinans" apórtalle á persoa tal confianza que descobre como a súa inseguridade se ve protexida polo misterio provocando unha disposición psicolóxica e vivencial cara o seu interior e unha manifestación social cara ao exterior que se manifesta no mundo, como diría M. Elíade. O sagrado e o profano son dous xeitos de estar no mundo, dúas situacións existenciais. Pero hai que estar atento ás manifestacións do sagrado, ás "hierofanías". Trátase sempre do mesmo feito misterioso, a manifestación de algo completamente diferente, dunha realidade que non pertence ao "noso mundo", en obxectos que forman parte do "noso" mundo "natural "profano".
Para E. Durkheim é unha proxección simbólica da identidade do clan ou da tribu. A acción colectiva do clan é a que suscita a sensación de poder, de forza misteriosa, do sacro. Esta potencia sacra da manifestación da sociedade como conxunto se transfire ao Tótem que é o corpo visible do divino. As prohibicións ou tabús aseguran a integridade das institucións e a regularidade dos fenómenos sociais.
Rudolf Otto, tenta describir a estructura das reaccións humanas diante a experiencia do "sagrado". A presencia do "numinoso" é un poder que está máis aló do individuo, "misterium" que trascende a experiencia de calquera ser humano. É unha realidade trascendente. Algo totalmente outro. Non é producto do individuo, senón o obxecto da súa experiencia relixiosa. É profundamente humano pero non é universal en canto á experiencia. A experiencia relixiosa está ligada a un estado de ánimo intenso, "tremens" que fai tambalear os fundamentos do propio individuo e fai que se senta pequeno e inseguro. O tremendo non ameaza á persoa no que ten, senón no que é, na súa raiz, no seu ser. É un sentimento de temor ao descoñecido, ao inabarcable, á divinidade. O numinoso é "fascinans" e atrae, capta, embarga, fascina. Algo que deixa á persoa literalmente "maravillada", "gozosamente desconcertado", diante tal apertura de hourizontes. É unha nova orde de valores. A persoa queda enfeitizada, exaltada até o vértigo e a embriaguez.
O "Misterium tremens e fascinans" apórtalle á persoa tal confianza que descobre como a súa inseguridade se ve protexida polo misterio provocando unha disposición psicolóxica e vivencial cara o seu interior e unha manifestación social cara ao exterior que se manifesta no mundo, como diría M. Elíade. O sagrado e o profano son dous xeitos de estar no mundo, dúas situacións existenciais. Pero hai que estar atento ás manifestacións do sagrado, ás "hierofanías". Trátase sempre do mesmo feito misterioso, a manifestación de algo completamente diferente, dunha realidade que non pertence ao "noso mundo", en obxectos que forman parte do "noso" mundo "natural "profano".
No hay comentarios:
Publicar un comentario