INTROVERSIÓN VS EXTROVERSIÓN

"La extroversión-introversión condiciona (...), no sólo el estilo de comportamiento  sino la naturaleza de la experiencia subjetiva. " Carl Jung 

As persoas extrovertidas ven o mundo cheo de persoas e sucesos externos mentres que os introvertidos se centran fundamentalmente na armonía do seu mundo interior. Os extrovertidos utilizan o tempo en extenderse e propagarse a si mesmos mentres os introvertidos loitan por defenderse das demandas do exterior. As dúas actitudes non poden existir simultáneamente na conciencia, cando o comportamiento é extrovertido, o lado introvertido está operando no inconscente e canto máis extremo sexa o noso comportamiento conscente exterior, menos desarrollada e máis "primitiva" estará no noso inconscente a outra parte.

Os extrovertidos posúen unha gran enerxía, reciben a estimulación dos demais e do contorno e pensan en influir nos outros e na situación co seu comportamento, son sociables, abiertos e están sempre dispostos a probar novas experiencias e asumir riscos, non son conscentes dos desequilibrios da súa psique polo que unha extraversión extrema tendería á histeria. A súa moral coincide coa moral social e se se dan cambios na sociedade cambiará con ela.

Os extrovertidos expresan o que senten e canto máis fortes son os seus sentimientos máis forte é a súa necesidade de expresalos. Son máis propensos ás crises porque non son capaces de "esquecer" o traballo e os compromisos e visualizar o futuro mediante a introspección.  Son sociables, amigables, ruidosos, agresivos, útiles, aplicados, intrusivos e "peleadores" e o seu nivel de maduración ten que ver co comportamento deseable socialmente.

Normalmente, os extrovertidos admiran a capacidade de desvinculación, reserva e intensidade dos introvertidos porque lles suxire profundidade e fortaleza emocional. Sen embargo non lles agrada a súa falta de animación e a súa apariencia triste e indecisa. Ven ao introvertido como acochado tras unha parede, aillado e inaccesible.

Os introvertidos conservan a enerxía e se preguntan como lles afecta o mundo. Atopan o placer máximo na introspección. Son soñadores e a miúdo recorren ao fantástico. Son independentes e teñen unha continuidade inherente que os fai menos vulnerables aos decaimentos. Posúen un gran poder de concentración e motivación porque son capaces de aillarse dos acontecementos. Están máis preto das "verdades eternas" que os extrovertidos que se ocupan máis da "sabiduría mundana" (Marlone).

O introvertido é máis propenso á neurose por falta de enerxía e ansiedade. A introversión extrema conduce según Teillard á esquizofrenia. Disfrutan dos extrovertidos pola súa calidez e liberdade para expresar as súas emocións pero os ven como seres emocionalmente superficiais, carentes de intensidade interior.

O ideal sería combinar os dous polos, experimentando o exterior para alimentar o mundo interior. Ninguén é totalmente introvertido nin extrovertido e para manter o equilibrio da psique é preciso fortalecer e estimular a actitude máis débil e adoptar a actitude que sexa máis axeitada en cada caso.